آنچه در بسیاری از کشورها و حتی در کشور ما به عنوان قانون وجود دارد ، عدم دستکاری در اطلاعات درخواستی کاربران توسط شرکت‌های سرویس دهنده است.

نمایش یک سایت یا صفحه‌ای از یک سایت به جای درخواست کاربر برای مشاهده سایتی دیگر نقض حقوق کاربر است. البته طبیعی است که شرکت‌های سرویس دهنده می‌توانند براساس قوانین دسترسی کاربران را به یک سایت را مسدود کنند اما این حق را ندارند که سایت دیگری را به جای سایت درخواستی کاربر نمایش دهند.

وقتی در مورد صفحه فیلترینگ صحبت می‌کنیم از سایت یا یک پورتال صحبت نمی‌کنیم، کارکرد صفحه فیلترینگ نمایش پیام و آگاه‌سازی کاربر از عدم امکان دسترسی به یک آدرس خاص و احتمالا اطلاعاتی برای پیگیری فیلترینگ اشتباه است.

در سپتامبر 2003 شرکت خصوصی VeriSign  که اپراتور و پیمانکار ثبت دامنه‌های .com , .net  است تلاش کرد تا به جای درخواست‌های کاربران برای مشاهده دامنه‌هایی که هنوز ثبت نشده بودند ایشان را به پورتال خود به نام Site Finder راهنمایی کند و فهرستی از سایت‌های مشابه و فعال را به کاربر نمایش می‌داد.این مسئله خیلی زود باعث واکنش آیکان (ICANN ) شد و   VeriSign مجبور شد در فاصله کوتاهی این سرویس خود را غیرفعال کند.

حال فرض کنید که یک سرویس وبلاگ، سایت شبکه اجتماعی یا حتی یک سایت خبری یا جست‌وجوگر که مدتی فعالیت کرده و کاربرانی را جذب کرده است به دلایلی به صورت موقت مسدود می‌شود در این شرایط و با توجه به صفحه جدید فیلترینگ عملا کاربران این سایت به سمت سایت‌های جایگزین که در صفحه فیلترینگ به آن اشاره شده روانه خواهند شد و سایت فیلتر شده نه تنها برای مدتی از بازدیدکنندگان و کاربران خود محروم می‌شود بلکه آنها را به سایت رقیب خود واگذار می‌کند!
اینجا دیگر مفهوم حمایت از سایت‌های ایرانی در برابر سایت‌های خارجی یا سایت‌های ایرانی با سوءنیت نیست بلکه حقوق یک سایت ایرانی دیگر نقض می‌شود.

ایتنا